wie mij ontdekt wil mijn warmte altijd lenen
"ja!" zeg ik oneindig veel omdat ik dat wil
waar geen wil is, lach ik mezelf een weg
men schildert mij met volle kleuren rood
ik spring uit de band ik spring in de band
in mijn ogen zit iets dat een steen ontdooit
maar wie mij raakt moet het geloven
hierboven durf ik vaak gebogen met
grove borstels mezelf het blad uitvegen
wie me op de lippen trapt zal het weten
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten