we herkennen het zwembad aan zijn geur
diepte aan seconden die de benen nemen
we liggen nog steeds openlijk op een stoel
die zegt: "buigen - open - toe!" en "spring!"
als niemand uit het zicht verdwenen is
maakt onze blik badmeester tot een haak
totdat wij op een keer na sluitingstijd
ons troebel tot het middel het water om
ons heen betasten alsof wij blinden zijn
we zwemmen nooit meer - we drijven niet
we aaien water en niemand die het ziet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten