daarna ergens
in een vlak
vol bitter licht
de veren zien
en tellen tot
je weer een
kraai een meeuw
de deur in vlammen ziet
maar er is mijn hand
die naar je schouders
het kind dat zonder traan
de winterzomer ziet
ja, daar
ergens waar een glimworm
in de woorden schiet
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten