tussen zonder sokken
weer de kleren aan
parelt er een dame
zucht er zacht je naam
er ligt een thuis
tussen de liezen
een droom desnoods
een hier ben ik mijn ik
de slaap die als een deur
die valt een wereld opent
iemand die het kraken hoort
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten