gisteren nog had je mijn arm
daarna voelde ik je in mijn buik
nu sta ik voor je als in een stuk
je mag me voortaan nog schoppen
verwacht dan wel een trap terug
een ander hoofd in nek verzwikt
altijd een woord dat niet meer liegt
wat was is op in dit simpel ogenblik
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten